Naar een universele methode voor problemsolving?

In een eerder blog heb ik eenvoud van de 8D methode uiteengezet. In het kort komt die methode neer op het gestructureerd aanpakken van problemen door de geschikte mensen erbij te halen, het probleem in kaart te brengen, erger te voorkomen, oorzaken te zoeken, oplossingen te bedenken, te toetsen en in te voeren.
Een andere zeer succesvolle methode voor het oplossen van problemen is de tegenwoordig heel populaire Lean Six Sigma methode. Die methode is om twee redenen zo populair. De eerste is vanwege de effectieve structuur van de methode. Die wordt aangeduid met het acroniem DMAIC. Deze letters staan voor Define, Measure, Analyse, Improve en Control. Iets minder stappen dan de 8 stappen van de 8D methode, maar toch grote overeenkomsten. Zeker als je bedenkt dat in de Define fase van het Lean Six Sigma project de team samenstelling en de probleemdefinitie zitten en in de A-I-C fases het zoeken naar oorzaken, het bedenken van mogelijke oplossingen, de keuze van de meest geschikte tegenmaatregel en de invoering ervan zitten.
Waar de 8D methode meer aandacht aan geeft is de zogenoemde containment: het zo snel mogelijk inperken van verdere schade door het probleem door snelle tijdelijke maatregelen.
De tweede reden waarom Lean Six Sigma zo populair is, is dat de methode ogenschijnlijk meer aandacht geeft aan technieken om vooral oorzaken te zoeken en mogelijke oplossingen te testen. Ogenschijnlijk, omdat het niet zo expliciet in de 8D methode zit, maar impliciet natuurlijk wel: ook in 8D zul je de echte oorzaak, de root cause moeten kennen om de juiste tegenmaatregel te kunnen kiezen.
Naast deze overeenkomsten is er nog een belangrijke: de discipline die gevraagd wordt bij de uitvoering: Alleen het goed nemen van de respectievelijke stappen in het proces van probleemoplossen zal tot succes leiden.
Al met al zijn wat mij betreft in ieder geval genoeg argumenten om deze twee methoden als gelijkwaardig te beschouwen. Nu nog even een geschikte naam ervoor bedenken.....